Hoezo praten pubers niet met hun ouders? Hoezo weten ze niet wat ze willen? Margriet vindt dat haar kinderen glashelder communiceren.
ZE WILLEN
- Niet worden opgehaald van feestjes
- Niet zeggen waarom ze liever zelf terugfietsen – ook als het vriest, regent of stormt
- Niet broerlief hun playstation-controller lenen
- Wel de headset van broerlief lenen als het eigen exemplaar kwijt, kapot of anderszins onbruikbaar is
- Niet elke dag eraan herinnerd worden dat er huiswerk gemaakt moet worden
- Niet elk uur eraan herinnerd worden dat er huiswerk gemaakt moet worden
- NIET ELKE MINUUT WORDEN OPGEJAAGD voor datzelfde huiswerk.
- Best huiswerk maken hoor, maar ja, door dat gepush kán hij van de stress überhaupt niks meer
- Weten waarom de minimumleeftijd voor alcohol is opgeschroefd tot achttien
- Dat jij instemmend knikt dat die hoge leeftijd inderdaad een dom plan is want niemand houdt zich eraan
- Graag benadrukken dat ze thuis bovendien qua drank een verkeerd voorbeeld hebben rondlopen
- Begrip voor het feit dat de Mac echt aantrekkelijker is dan een broodtrommel boterhammen met worst
- Graag dat jij de Mac betaalt, want zakgeld is voor cadeautjes
- Niet zelf voor cadeautjes betalen, want ‘je wilt toch dat ik spaar’?
- Wel sporten, maar niet die natte sportkleding uit die stinktas halen
- Dat die stinkende sportkleding een dag later bloemetjesfris en gladgestreken weer klaarligt
- Dat jij even dat Shakespeare-werkstuk finetunet. Want je vond het toch zo’n mooi project?
- Niet even naar de supermarkt omdat JIJ de saladedressing bent vergeten (maar de wijn niet)
- Dat je snapt dat er altijd koek, snoep en chocola in huis moet zijn
- Dat jij eindelijk eens toegeeft dat je altijd alle chocola opeet
- Dat er altijd, ook een minuut voor etenstijd, ineens vier vrienden mee mogen eten
- Dat jij snapt dat die vrienden natuurlijk niet zitten te wachten op groente. Wel op afhaalpizza. Die jij betaalt
Lees ook: Een schoolweek met pubers in 24 irritante incidenten
